Οστεοαρθρίτιδα της ποδοκνημικής άρθρωσης

Η οστεοαρθρίτιδα του αστραγάλου είναι μια χρόνια πάθηση που επηρεάζει τον αρθρικό χόνδρο και στη συνέχεια και άλλες δομές της άρθρωσης (κάψουλα, αρθρικός υμένας, οστά, σύνδεσμοι). Έχει εκφυλιστικό-δυστροφικό χαρακτήρα. Εκδηλώνεται με πόνο και περιορισμένη κίνηση, ακολουθούμενη από προοδευτική εξασθένηση των λειτουργιών στήριξης και βάδισης. Η διάγνωση γίνεται με βάση τα συμπτώματα, την εξέταση και την ακτινογραφία. Η θεραπεία είναι συνήθως συντηρητική και περιλαμβάνει αντιφλεγμονώδη φάρμακα, χονδροπροστατευτικά και γλυκοκορτικοειδή, καθώς και συνταγογράφηση άσκησης και φυσιοθεραπείας. Σε σοβαρές περιπτώσεις γίνεται υγειονομική αρθροσκόπηση, αρθρόδεση ή ενδοπροσθετική.

Γενικές πληροφορίες

Η οστεοαρθρίτιδα του αστραγάλου είναι μια ασθένεια κατά την οποία ο χόνδρος της άρθρωσης και ο περιβάλλοντας ιστός καταστρέφονται σταδιακά. Η ασθένεια βασίζεται σε εκφυλιστικές-δυστροφικές διεργασίες· η φλεγμονή στην άρθρωση είναι δευτερεύουσα. Η οστεοαρθρίτιδα έχει χρόνια, κυματοειδή πορεία με εναλλασσόμενες υφέσεις και παροξύνσεις και εξελίσσεται σταδιακά. Οι γυναίκες και οι άνδρες υποφέρουν εξίσου συχνά. Η πιθανότητα ανάπτυξης αυξάνεται απότομα με την αύξηση της ηλικίας. Ταυτόχρονα, οι ειδικοί σημειώνουν ότι η ασθένεια «μικραίνει» – μία στις τρεις περιπτώσεις αρθροπάθειας του αστραγάλου διαγιγνώσκεται επί του παρόντος σε άτομα κάτω των 45 ετών.

αιτίες

Η πρωτοπαθής οστεοαρθρίτιδα εμφανίζεται χωρίς προφανή λόγο. Η δευτερογενής βλάβη στην άρθρωση του αστραγάλου συμβαίνει υπό την επίδραση ορισμένων δυσμενών παραγόντων. Και στις δύο περιπτώσεις, η υποκείμενη αιτία είναι η παραβίαση των μεταβολικών διεργασιών στον ιστό του χόνδρου. Οι κύριες αιτίες και οι προδιαθεσικοί παράγοντες για την ανάπτυξη δευτεροπαθούς αρθροπάθειας του αστραγάλου είναι:

• σοβαροί ενδο- και περιαρθρικοί τραυματισμοί (κατάγματα αστραγάλου, κατάγματα αστραγάλου, ρήξεις και ρήξεις συνδέσμων).
• χειρουργική επέμβαση στον αστράγαλο?
• υπερβολική καταπόνηση: υπερβολικά έντονη άσκηση, πολύ περπάτημα ή συνεχής ορθοστασία λόγω συνθηκών εργασίας.
• Φορώντας παπούτσια με τακούνια, υπέρβαροι, συνεχή μικροτραύματα.
• Ασθένειες και καταστάσεις που συνοδεύονται από μεταβολικές διαταραχές (σακχαρώδης διαβήτης, ουρική αρθρίτιδα, ψευδοουρική αρθρίτιδα, ανεπάρκεια οιστρογόνων στην μετεμμηνόπαυση).
• ρευματικές παθήσεις (ΣΕΛ, ρευματοειδής αρθρίτιδα).
• Οστεοχόνδρωση της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, μεσοσπονδυλική κήλη και άλλες ασθένειες που συνοδεύονται από τσιμπήματα νεύρων και διαταραχές των μυών των ποδιών και των ποδιών.

Λιγότερο συχνά, η μη ειδική πυώδης αρθρίτιδα, η αρθρίτιδα λόγω ειδικών λοιμώξεων (φυματίωση, σύφιλη) και οι συγγενείς αναπτυξιακές ανωμαλίες είναι η αιτία της αρθρώσεως. Οι δυσμενείς περιβαλλοντικές συνθήκες και η κληρονομική προδιάθεση παίζουν κάποιο ρόλο στην ανάπτυξη της οστεοαρθρίτιδας.

Παθογένεση

Κανονικά, οι αρθρικές επιφάνειες είναι λείες, ελαστικές, ολισθαίνουν ομαλά μεταξύ τους κατά τη διάρκεια των κινήσεων και παρέχουν αποτελεσματική απορρόφηση κραδασμών υπό φορτίο. Λόγω μηχανικής βλάβης (τραύματος) ή μεταβολικών διαταραχών, ο χόνδρος χάνει την ομαλότητά του και γίνεται τραχύς και ανελαστικός. Οι χόνδροι «τρίβονται» κατά τη διάρκεια των κινήσεων και τραυματίζονται μεταξύ τους, γεγονός που οδηγεί σε επιδείνωση των παθολογικών αλλαγών.

Λόγω της ανεπαρκούς υποτίμησης, η υπερφόρτωση μεταδίδεται στην υποκείμενη οστική δομή και αναπτύσσονται επίσης εκφυλιστικές-δυστροφικές ασθένειες: το οστό παραμορφώνεται και αναπτύσσεται κατά μήκος των άκρων της περιοχής της άρθρωσης. Το δευτερογενές τραύμα και οι διαταραχές της φυσιολογικής εμβιομηχανικής της άρθρωσης δεν επηρεάζουν μόνο τον χόνδρο και τα οστά, αλλά και τον περιβάλλοντα ιστό.

Η αρθρική κάψουλα και η αρθρική μεμβράνη πυκνώνουν και σχηματίζονται εστίες ινώδους εκφυλισμού στους συνδέσμους και στους περιαρθρικούς μύες. Η ικανότητα της άρθρωσης να κινείται και να αντέχει το στρες μειώνεται. Εμφανίζεται αστάθεια και ο πόνος εξελίσσεται. Σε σοβαρές περιπτώσεις, οι επιφάνειες των αρθρώσεων καταστρέφονται, η υποστηρικτική λειτουργία του άκρου επηρεάζεται και οι κινήσεις γίνονται αδύνατες.

Συμπτώματα

Μετά από βαριά προσπάθεια, είναι αρχικά αισθητά γρήγορα σημάδια κόπωσης και ελαφρύς πόνος στην άρθρωση του αστραγάλου. Στη συνέχεια, το σύνδρομο πόνου γίνεται πιο έντονο, η φύση και ο χρόνος εμφάνισης αλλάζουν. Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του πόνου στην οστεοαρθρίτιδα είναι:

• Αρχικός πόνος. Εμφανίζονται μετά την ανάπαυση και στη συνέχεια εξαφανίζονται σταδιακά με την κίνηση.
• Εξάρτηση από το φορτίο. Κατά τη διάρκεια της φυσικής δραστηριότητας (όρθια στάση, περπάτημα) ο πόνος αυξάνεται και η άρθρωση κουράζεται γρήγορα.
• Νυχτερινός πόνος. Συνήθως εμφανίζεται το πρωί.

Η κατάσταση αλλάζει κυματιστά, με τις παροξύνσεις τα συμπτώματα είναι πιο έντονα, στη φάση της ύφεσης αρχικά εξαφανίζονται και στη συνέχεια γίνονται λιγότερο έντονα. Υπάρχει μια σταδιακή εξέλιξη των συμπτωμάτων για αρκετά χρόνια ή δεκαετίες. Εκτός από τον πόνο, σημειώνονται οι ακόλουθες εκδηλώσεις:

• Ενδέχεται να υπάρχουν θόρυβοι τσακίσματος, τριξίματος ή κρότου κατά τη μετακίνηση.
• Κατά τη διάρκεια μιας έξαρσης, η περιαρθρική περιοχή μερικές φορές διογκώνεται και γίνεται κόκκινη.
• Λόγω της αστάθειας της άρθρωσης, ο ασθενής συχνά στρίβει το πόδι, γεγονός που οδηγεί σε διαστρέμματα και ρήξεις συνδέσμων.
• Σημειώνεται ακαμψία και περιορισμένη κίνηση.

Επιπλοκές

Κατά τη διάρκεια μιας έξαρσης, μπορεί να εμφανιστεί αντιδραστική αρθρίτιδα, η οποία σχετίζεται με συσσώρευση υγρού στην άρθρωση. Σε μεταγενέστερα στάδια, εμφανίζεται έντονη παραμόρφωση. Οι κινήσεις περιορίζονται σοβαρά και εμφανίζονται συσπάσεις. Η υποστήριξη γίνεται δύσκολη. Όταν μετακινούνται, οι ασθενείς πρέπει να χρησιμοποιούν πατερίτσες ή μπαστούνι. Υπάρχει μείωση ή απώλεια της ικανότητας για εργασία.

διάγνωση

Η διάγνωση της αρθροπάθειας του αστραγάλου γίνεται από ορθοπεδικό με βάση έρευνα, δεδομένα εξωτερικής εξέτασης και αποτελέσματα άλλων μελετών. Κατά την αρχική εξέταση, μπορεί να μην υπάρχουν αλλαγές, αλλά αργότερα γίνονται εμφανείς παραμορφώσεις, περιορισμός της κίνησης και πόνος στην ψηλάφηση. Δίνεται εξαιρετική σημασία στις τεχνικές οπτικοποίησης:

• Ακτινογραφία της άρθρωσης του αστραγάλου. Παίζει καθοριστικό ρόλο στη διάγνωση και στον προσδιορισμό του βαθμού της οστεοαρθρίτιδας. Η παθολογία υποδηλώνεται από στένωση του αρθρικού χώρου και πολλαπλασιασμό των άκρων των αρθρικών επιφανειών (οστεόφυτα). Σε μεταγενέστερο στάδιο, σημειώνονται κυστικοί σχηματισμοί και οστεοσκλήρωση της υποχόνδριης (που βρίσκεται κάτω από τον χόνδρο) ζώνη του οστού.
• Τομογραφικές μελέτες. Χρησιμοποιείται όταν καθορίζεται. Σε δύσκολες περιπτώσεις, για ακριβέστερη εκτίμηση της κατάστασης των οστικών δομών, ο ασθενής αποστέλλεται, εκτός από αξονική τομογραφία, και για εξέταση μαλακών ιστών - σε μαγνητική τομογραφία της άρθρωσης του αστραγάλου.

Οι εργαστηριακές εξετάσεις παραμένουν αμετάβλητες. Εάν είναι απαραίτητο, συνταγογραφούνται διαβουλεύσεις με σχετικούς ειδικούς για τον προσδιορισμό της αιτίας της αρθροπάθειας και τη διαφορική διάγνωση με άλλες ασθένειες: νευρολόγο, ρευματολόγο, ενδοκρινολόγο.

Θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας του αστραγάλου

Η θεραπεία της παθολογίας είναι μακροχρόνια και πολύπλοκη. Οι ασθενείς συνήθως εξετάζονται από ορθοπεδικό σε εξωτερική βάση. Κατά την περίοδο της έξαρσης, είναι δυνατή η νοσηλεία στο τμήμα τραυματολογίας και ορθοπεδικής. Τον πιο σημαντικό ρόλο στην επιβράδυνση της εξέλιξης της οστεοαρθρίτιδας παίζει ο τρόπος ζωής και το σωστό είδος σωματικής δραστηριότητας. Ως εκ τούτου, δίνονται στον ασθενή συστάσεις για την απώλεια βάρους και τη βελτιστοποίηση της φόρτισης των ποδιών.

Φαρμακοθεραπεία

Η επιλογή γίνεται μεμονωμένα, λαμβάνοντας υπόψη το στάδιο της οστεοαρθρίτιδας, τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων και τις συνοδές ασθένειες. Περιλαμβάνει γενικούς και τοπικούς πράκτορες. Χρησιμοποιούνται οι ακόλουθες ομάδες φαρμάκων:

• Γενικά ΜΣΑΦ. Συνήθως χρησιμοποιούνται φόρμες ταμπλετών. Τα φάρμακα έχουν αρνητική επίδραση στον γαστρικό βλεννογόνο, επομένως τα «ήπια» φάρμακα είναι προτιμότερα για γαστρεντερικές παθήσεις.
• Τοπικά ΜΣΑΦ. Συνιστάται τόσο στη φάση της έξαρσης όσο και στη φάση της ύφεσης. Μπορεί να συνταγογραφηθεί εναλλακτικά εάν εμφανιστούν ανεπιθύμητες ενέργειες από μορφές δισκίων. Διατίθεται σε μορφή αλοιφών και τζελ.
• Χονδροπροστατευτικά. Ουσίες που συμβάλλουν στην ομαλοποίηση των μεταβολικών διεργασιών στον ιστό χόνδρου. Χρησιμοποιούνται με τη μορφή κρεμών, πηκτωμάτων και σκευασμάτων για ενδοαρθρική χορήγηση. Χρησιμοποιήστε φάρμακα που περιέχουν γλυκοζαμίνη και υδρόλυμα κολλαγόνου.
• Ορμονικά ενεργά συστατικά. Για έντονο πόνο που δεν μπορεί να ανακουφιστεί με φαρμακευτική αγωγή, χορηγούνται ενδοαρθρικά κορτικοστεροειδή το πολύ τέσσερις φορές το χρόνο.
• Μεταβολικά διεγερτικά. Για τη βελτίωση της τοπικής κυκλοφορίας του αίματος και την ενεργοποίηση του μεταβολισμού των ιστών, συνταγογραφείται νικοτινικό οξύ.

Φυσικοθεραπευτική θεραπεία

Στον ασθενή συνταγογραφείται ένα σύμπλεγμα φυσιοθεραπείας, το οποίο αναπτύσσεται λαμβάνοντας υπόψη τις εκδηλώσεις και το στάδιο της νόσου. Ο ασθενής παραπέμπεται για φυσικοθεραπεία. Στη θεραπεία της αρθρώσεως χρησιμοποιούνται μασάζ και UHF. Επιπλέον, στη θεραπεία παθολογιών χρησιμοποιούν:

• θεραπεία λέιζερ?
• θερμικές διεργασίες?
• ιατρική ηλεκτροφόρηση και υπερφωνοφόρηση.

χειρουργική επέμβαση

Ενδείκνυται στα τελευταία στάδια της νόσου, όταν η συντηρητική θεραπεία είναι αναποτελεσματική, εμφανίζεται σύνδρομο έντονου πόνου, η ποιότητα ζωής των ασθενών επιδεινώνεται ή η ικανότητα εργασίας είναι περιορισμένη. Οι επεμβάσεις γίνονται σε νοσοκομειακό περιβάλλον και είναι ανοιχτές και ελάχιστα επεμβατικές:

• Αρθροσκοπικές επεμβάσεις. Εάν υπάρχει σημαντική καταστροφή του χόνδρου, γίνεται αρθροσκοπική χονδροπλαστική. Εάν υπάρχει έντονος πόνος στο στάδιο 2 της οστεοαρθρίτιδας, συνήθως πραγματοποιείται επανορθωτική αρθροσκόπηση (αφαίρεση σχηματισμών που αναστέλλουν την κίνηση). Το αποτέλεσμα διαρκεί για αρκετά χρόνια.
• Αρθρόδεση της ποδοκνημικής άρθρωσης. Πραγματοποιείται σε περιπτώσεις σημαντικής καταστροφής των αρθρικών επιφανειών και περιλαμβάνει την αφαίρεση της άρθρωσης και τη «σύντηξη» των οστών του ποδιού και της κνήμης Παρέχει την αποκατάσταση της υποστηρικτικής λειτουργίας του άκρου σε περίπτωση απώλειας της κινητικότητας των αρθρώσεων.
• Ενδοπροσθετική της ποδοκνημικής άρθρωσης. Εκτελείται για προχωρημένη οστεοαρθρίτιδα. Οι κατεστραμμένες αρθρικές επιφάνειες των οστών αφαιρούνται και αντικαθίστανται με πλαστικές, κεραμικές ή μεταλλικές προθέσεις. Οι κινήσεις αποκαθίστανται πλήρως, η διάρκεια ζωής της πρόθεσης είναι 20-25 χρόνια.

πρόβλεψη

Οι αλλαγές στις αρθρώσεις είναι μη αναστρέψιμες, αλλά η αργή εξέλιξη της αρθροπάθειας, η έγκαιρη έναρξη της θεραπείας και η τήρηση των συστάσεων ενός ορθοπαιδικού τραυματιολόγου στις περισσότερες περιπτώσεις καθιστούν δυνατή τη διατήρηση της ικανότητας εργασίας και της υψηλής ποιότητας ζωής για δεκαετίες μετά την εμφάνιση του τα πρώτα συμπτώματα. Με την ταχεία αύξηση των παθολογικών αλλαγών, η ενδοπροσθετική καθιστά δυνατή την αποφυγή της αναπηρίας.

πρόληψη

Τα προληπτικά μέτρα περιλαμβάνουν τη μείωση της συχνότητας των τραυματισμών, ειδικά το χειμώνα σε περιόδους πάγου. Εάν είστε υπέρβαροι, πρέπει να ληφθούν μέτρα για τη μείωση του σωματικού βάρους για τη μείωση του φορτίου στην άρθρωση. Θα πρέπει να ακολουθείτε μέτρια σωματική δραστηριότητα, να αποφεύγετε υπερφορτώσεις και μικροτραύματα και να αντιμετωπίζετε έγκαιρα ασθένειες που μπορούν να προκαλέσουν την ανάπτυξη αρθροπάθειας του αστραγάλου.